Z francuskiego metra do szkoły
To właśnie dla takich osób, które nie mają z kim porozmawiać, powstał program „Wysłuchiwania zwierzeń”. Jego celem jest niesienie pomocy ludziom samotnym, zagubionym, zestresowanym, w stanach przeddepresyjnych. Polega na tym, że w określonych miejscach miasta na takie osoby czekają wolontariusze chętni do wysłuchania cudzych problemów, radości, historii życia.
Założycielka programu w Polsce, dr Aldona Gawecka, opowiada o jego genezie:
– Przedsięwzięcie wywodzi się z Francji, gdzie działa już od prawie 40 lat. Na stacjach metra czekają ludzie gotowi poświęcić nieodpłatnie swój czas, żeby wysłuchać kogoś, kto tego potrzebuje lub po prostu porozmawiać. Anonimowo, bez przedstawiania się, bez oceniania czy dawania rad. Od grudnia zeszłego roku działają w Warszawie trzy punkty, kawiarnie, w których w określonych godzinach w dni robocze dyżurują wolontariusze. Całkiem bezpłatnie, dyskretnie i ze zrozumieniem wysłuchują innych.
Od kilku tygodni program działa w warszawskim Liceum Ogólnokształcącym im. Kazimierza Wielkiego.
Przytulna salka
W niedużej, przytulnej salce wiszą nowe firanki i reprodukcje obrazów. Panuje w niej miła atmosfera. W przyjemnym wnętrzu łatwiej się otworzyć i porozmawiać z kimś życzliwym. Pomysł na przeniesienie do szkoły programu poddała gronu pedagogicznemu pani Ewa Pietrzak, była nauczycielka języka polskiego w liceum. Zainteresowała nim dyrekcję, nauczycieli, uczniów, pedagoga szkolnego. Od września trwały dyskusje na ten temat. – Pierwsze reakcje były bardzo pozytywne – opowiada. – Młodzież i nauczyciele uważają, że taka inicjatywa jest w szkole potrzebna.
Zatem wygospodarowano wnętrze na ten cel. Do odnowienia sali przyłożyli się uczniowie z II b, którzy urządzali ją po zajęciach. Pomogła pani bibliotekarka, która czuwała nad wystrojem wnętrza.
W poniedziałki i piątki, po lekcjach, czekają na uczniów dwie wolontariuszki: Ala Kosidło i Ola Jędrzejczak. Nie są związane ze szkołą i żaden z uczęszczających tam uczniów ich nie zna. Wolontariusze mają być anonimowi, bo tak samo anonimowi są ci, którzy przychodzą. Takie jest założenie programu, aby „wysłuchiwacze” o nic nie pytali, nie oceniali przychodzących, nie dawali rad. Ich rolą jest tylko, a może AŻ, słuchanie. To i tak bardzo dużo w dzisiejszym zabieganym świecie, w którym każdy koncentruje się na sobie. Socjolog Natalia Koszewska komentuje:
– Jesteśmy trochę pokoleniem egocentryków i każdy z nas chce być wysłuchany, każdy z nas ma wiele do powiedzenia. Trudno nam jednak bez poczucia winy związanego z tym, że znowu, kolejny raz skupiamy się na sobie, znaleźć kogoś, kto całkowicie odda nam godzinę lub dwie, nie oczekując niczego w zamian.
Lżej na sercu
Ala i Ola są związane z programem „Wysłuchiwania zwierzeń” od samego początku, więc mają już bardzo duże doświadczenie z osobami, które przychodzą porozmawiać. Wcześniej były „wysłuchiwaczkami” w jednej z kawiarni. Ala Kosidło studiuje psychologię i, jak twierdzi, chętnie i często angażuje się w podobne projekty. – Uczestnictwo w programie utwierdziło mnie w przekonaniu, że rozmowa oczyszcza człowieka, sprawia, że robi się mu lżej na sercu – tłumaczy. Przeniosła się do szkoły, bo chciała pomagać osobom kilka lat od siebie młodszym.